Cienie. Te cienie są wprost idealne na scenę. Lekko opalizujące, kontrastowe kolory, eye-liner - zestaw, w którym się zakochałam. Całość tak ładnie opakowana. Niestety, w tej chwili są już niedostępne na rynku.

Mikrofon. Kupiłam go w Nowym Jorku. Najzwyklejszy Shure Beta 58a, w dodatku używany. Brzmi lepiej niż jego nowy odpowiednik.

Książki. Czytam wolno, zawsze mam zaczętych kilka książek. Hermann Hesse zafascynował mnie ukazywaniem dwoistości ludzkiej natury. Kolekcja „Gazety Wyborczej" pozwala mi nadrobić zaległości. Lubię też takie książki, jak np. „Biegnąca z wilkami", odkrywające na nowo najprostsze prawdy. 

Krem. Jedyne, czego nie zaniedbuję w pielęgnacji urody, to poranne nakładanie kremu. Staram się używać różnych kosmetyków, żeby nie przyzwyczajać skóry do jednego. Jednak do tego kremu mam szczególną słabość. 

Miodek. Lubię proste przyjemności. Siedzenie nad słoikiem miodu i wyjadanie go łyżką, popijając gorzką herbatą, pozwala zapomnieć o przykrościach. 

 Wisior. Ten naszyjnik zawsze mi się podobał, pożyczałam go od Ewy Bem na koncerty. Gdy wydałam swoją płytę „Pod rzęsami", podarowała mi go.

 Drzewo, woda, ptak... Przyroda daje wytchnienie, ciszę, spokój. Gdy mam za dużo obowiązków, ona wzywa mnie do siebie. Zresztą wystarczy ładna pogoda, żeby chciało się wyruszyć za miasto. 

Moje włosy. Nigdzie się nie ruszam bez szczotki do włosów. Ponadto, gdy jadę na koncert, zabieram ze sobą ceramiczną prostownicę i płyn chroniący włosy przed jej szkodliwym działaniem.

 Dżinsy. Jeśli spodnie, to dżinsy. Jeżeli dżinsy, to Esprit. Inne na mnie nie leżą.

Płyty. Meshell Ndegeocello lubię za jej profesjonalizm, smutek i tęsknotę za pięknem. Szczególnie uwielbiam płytę „Bitter". 

Kwiatek. Chorujący kwiatek, który wciąż wypuszcza nowe listki, przypomina mi, że walka o przetrwanie jest częścią naszej natury, a poddawanie się - czymś nienaturalnym